ನವೆಂಬರ್ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮಿಗಳೇ…. ಇದು ನಿಮಗಾಗಿ

‘ಉದಯವಾಗಲಿ ನಮ್ಮ ಚೆಲುವ ಕನ್ನಡ ನಾಡು‘, ‘ಸಿರಿಗನ್ನಡಂ ಗೆಲ್ಗೆ‘, ‘ಕನ್ನಡವೇ ಸತ್ಯ ಕನ್ನಡವೇ ನಿತ್ಯ‘, ‘ನಡೆ ಕನ್ನಡ ನುಡಿ ಕನ್ನಡ‘, ‘ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿ ಕೈ ಎತ್ತು ನಿನ್ನ ಕೈ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವಾಗುತ್ತದೆ‘…. ಈ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಕನ್ನಡ ಘೋಷಣೆಗಳಿಗೆ ಸುಗ್ಗಿಯೋ ಸುಗ್ಗಿ. ಉಸಿರಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಂತೆ ಈ ಘೋಷಣೆಗಳ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ನವೆಂಬರಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿ. ಕಾವೇರಿ ಚಳುವಳಿಯ ನಂತರ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕ ಬಾವುಟ ಮತ್ತೆ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ಹಾರಾಡುವ ದಿನ ಇನ್ನೇನು ಒಂದೇ ವಾರದಲ್ಲಿ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು.

         ನಮ್ಮ ನವೆಂಬರ್ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೀತಿ ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ. ಇಂದು ಮಾಲ್ ಗಳಲ್ಲಿ, ಶಾಪಿಂಗ್ ಕಾಂಪ್ಲೆಕ್ಸ್ ಗಳಲ್ಲಿ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಔದಾರ್ಯ ಮನೋಭಾವ ಒಂದು ಕಾರಣವಾದರೆ ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ, ಕಾಳಜಿ ಮರೆಯಾಗಿರುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣ.

ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನವೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸದೇ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡುವುದಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲ್, ಟ್ಯುಬಲೈಟ್, ಪೆನ್ ಮುಂತಾದ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪದಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡಿ ಮೀಸೆ ತಿರುವಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನವಲ್ಲ. ಯೋಚಿಸಿ…. ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಳಸದೆ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟುವ ಕೈಗಳು ಹೆಚ್ಚೋ ಅಥವಾ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗಿ ನಗುವ ಮನಸುಗಳು ಹೆಚ್ಚೋ… ಹಾಗಂತ ಕಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಳಕೆಗೆ ನನ್ನ ಸಹಮತವೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಭಾಷಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸ ಹೊರಟರೆ ಲೇವಡಿಗೊಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ.

        ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಈಗ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಒಣ ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಬಯಸುತ್ತಿರುವುದು ತನ್ನನ್ನು ನಿಜವಾಗಿಯು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಜನರನ್ನು. ಇಂದು ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿವೆ. ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾಗಳಿಗೆ ಥೀಯೆಟರ್ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಧರಣಿ ಕೂರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಚಿತ್ರರಂಗದ ಒಳಗಡೆಯೇ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ವಿರೋಧಿಸಿ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಕುತಂತ್ರಿ ಮನಗಳು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿವೆ. ಸದ್ಯದ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾದ ಹೊಸ ಅಲೆ, ಹೊಸ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇದೆಲ್ಲವನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡಿಗರಾಗಿ ಸದಭಿರುಚಿಯ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಂದಾಗ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸದೆ ಥೀಯೆಟರಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗು ಅರಿವಾದ ದಿನವೇ ಕನ್ನಡ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ.

        ನಂತರದ ವಿಚಾರ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದ ಕಲಿಕೆ… ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವು ಸರಕಾರಿ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ತನ್ನ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮ ಮೆರೆದಿದೆ. ಇಲೆಕ್ಷನ್ ಇನ್ನೇನು ಬಂತು ಅನ್ನುವಾಗ ಸಿ.ಬಿ.ಎಸ್.ಇ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ಇದೊಂದು ಸಮಾಧಾನಕರ ಸಂಗತಿ. ಕನ್ನಡದ ಕಲಿಕೆ ಮೊದಲು ಮನೆಯಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆದರೆ ‘ಕನ್ನಡ ಉಳಿಸಿ‘ ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗಬಹುದೆನೋ….

        ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯನ್ನು ಅಳೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ 8 ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು ಬಂದಿವೆ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ನಮಗೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ನಿಜವಾದ ಪರಿಚಯವಿದೆಯೇ? ಒಂದು ಭಾಷೆ ಎಲ್ಲ ವಿಧಗಳಿಂದ ಅಭ್ಯುದಯವಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಹಳೆ ಬೇರು ಮತ್ತು ಹೊಸ ವಿಚಾರಗಳು ಕೂಡಬೇಕು. ಕೇವಲ ಫೇಸಬುಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸಾಹಿತಿಗಳನ್ನು follow ಮಾಡಿ, ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿಯೆನಿಸಿದಾಗ ಹೂಂಗುಟ್ಟಿ ,ತಪ್ಪೆನಿಸಿದಾಗ ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ಜಾಲಾಡಿಸುವುದು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ನವ್ಯ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಓದಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರೆ ಅವರ ಉತ್ಸಾಹ, ಕನ್ನಡ ಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದಂತು ಖಂಡಿತ. ಜ್ಞಾನವಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬದುಕಬಲ್ಲ!

ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ facebook ಬಳಗ ತುಸು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಖುಷಿಯ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಹಲವಾರು ನಿಜವಾದ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮಿಗಳನ್ನು ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಸ್ನೇಹಿತರ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬಕ್ಕೆ, ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದಂದು ಸಹೋದರಿಯರಿಗೆ, ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನದಂದು ಗೆಳೆಯ/ಗೆಳತಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಕೊಡುವ ಪರಿಪಾಠವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ‘ಕನ್ನಡ ಬೆಳೆಸಿ‘ ಎಂದು ಒಣ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಬಿಗ್ ಬಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡದೆ ಇರುವವರನ್ನು ತೆಗಳುತ್ತಾ ಕೂರುವದಕ್ಕಿಂತ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಬೆಳೆಸಿ. ಮಾತಿಗಿಂತ ಕೃತಿ ಲೇಸಲ್ಲವೇ…?

ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನವೆಂದರೆ ಬರಿ ನವೆಂಬರನ ಉದ್ದುದ್ದ ಭಾಷಣೆಗಳಾಗದೇ (ಈ ಲೇಖನದಂತೆ) ನಮ್ಮ ಮಾತು, ಕೃತಿ, ನಡತೆ, ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೀತಿಯಿರಲಿ. ಕನ್ನಡ ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯದಲ್ಲರಳಲಿ.